هنر بومیان استرالیا، عمدتاً، شامل نقاشی و کنده‌کاری بر صخره‌ها و روی زیور آلات و اشیای آیینی، و نقاشی روی پوست درخت است. طرح‌ها هم انتزاعی‌اند و هم تا حدی طبیعت‌گرایانه، پیکر‌های آدمی، و حیواناتی چون ماهی، لاک‌پشت و کانگورو در ارتباط با شکار و یا باورهای توتمی، در این آثار به چشم می‌خورند. نقش‌مایه آدم چمباتمه‌زده، رنگ‌آمیزی غنی، و برخی از دیگر جنبههای نقاشی شمال و شمال‌غربی استرالیا، محتملاً از طریق هنر مِلانِزیایی [هنر اُقیانوسی] به این سرزمین راه یافته‌اند. در تصاویر بزرگ اندوه مربوط به نیاکان – موسوم به «وُنجینا» – چهره‌هایی بدون دهان دیده میشود، و دور سرها را هاله‌ای فراگرفته است. شیوه بازنمایی حیوانات، گاه به «رادیوگرافی» شباهت دارد، بدین معنا که نمودار استخوان‌ها و اندام‌ها در درون یک کالبد خطی رسم میشود. بومیان استرالیا، اساطیر مربوط روزگار نیاکانشان را دهان به دهان تا به امروز حفظ کرده‌اند، و این سنت غنی را «رویابینی» مینامند. به اعتقاد ایشان برای باروری طبیعت و انسان، و استمرار حیات لازم است و رویداد‌های دوران پیدایی کائنات یا «زمان رویایی»، از نو اجرا شوند. بسیاری از آثار هنری آن‌ها با بازآفرینی همین اسطوره ها ارتباط دارند. [در سال‌های اخیر، برخی از بومیان به سنت اروپایی جلب شدهاند].
منبع: دانش‌نامه هنر، رویین پاکباز
