توضیحات
کتاب سبک بازیگری و زندگی هنری سعدی افشار به پژوهش محمدرضا خزائی (۱۳۴۲) زندگی هنری سعدالله زهمت‌خواه، معروف به سعدی افشار (۱۳۹۲-۱۳۱۳)، هنرمند فقید تئاتر ایران را مورد بررسی قرار می‌دهد. افشار واپسین چهره شناخته‌شده هنر سیاه بازی بود. این کتاب به مناسبت برگزاری شانزدهمین جشنواره‌ی نمایش‌های آیینی و سنتی انتشار یافت. مؤلف مطالعات لازم را با دو شیوه کتابخانه‌ای و میدانی گردآوری کرده است.
با توجه به اینکه نمایش‌های سیاه‌بازی از متن مکتوبی برخوردار نبودند، لذا نقش بازیگری در این نمایش‌ها اهمیت زیادی داشت. چون جوهر بازیگری این نمایش‌ها در تقلید و بازی مبالغه‌آمیز استوار است، تلاش مقلدان دوچندان می‌شود. هر هنرمندی در ارتباط با هنر خود از وسایل و ابزاری استفاده کرده و نسبت به امکانات آن ابزاراطلاعات کسب می‌کند.
به طور مثال، نقاش از بوم، رنگ، قلم و شناخت آن ابزار در جهت هنر خود سود می‌جوید و به همین ترتیب بازیگر نیز باید ابزاری را که در اختیار دارد، بشناسد و سپس شیوه‌ی به کار بردن این ابزار را برای اجرای نمایش بیاموزد، این آگاهی «تکنیک» نام دارد، بازیگر با شناسایی امکانات بالقوه‌ی خود و آگاهی یافتن از اعمالی که می‌تواند انجام دهد تا خود را در بهترین شرایط ممکن قرار دهد، سپس با تکرار آنها به طوری که برایش عادت شود این امکان را برای خود فراهم می‌کند که همواره بداند چه می‌خواهد بکند و چگونه باید آن را انجام دهد.
